συνυπάγω

ΜΑ

υποτάσσω, καθιστώ κάποιον υποχείριο μαζί ή ταυτόχρονα με κάποιον άλλο

μσν.

παθ. συνυπάγομαι

μετατρέπομαι σε κάτι ταυτόχρονα με κάτι άλλο («ἔκτοτε ᾖ τὸ μοναστήριον τῷ πτωχοτροφείῳ... συνυπαγόμενον», Μιχ. Ατταλ.)

αρχ.

αποσύρω ή απομακρύνω κάτι μαζί με κάτι άλλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ὑπάγω «οδηγώ κάτω, υποτάσσω»].